Eργασιακό stress (osha.europa.eu)

Ένας στους τρεις ευρωπαίους δηλώνει ότι πάσχει από εργασιακό άγχος. Το εργασιακό άγχος είναι η αντίδραση του ατόμου απέναντι στις υπερβολικές και χρόνια πιεστικές συνθήκες που επικρατούν στο χώρο εργασίας του. Οι επιπτώσεις του εργασιακού άγχους αντανακλούν τόσο στη σωματική και ψυχική υγεία του εργαζ/νου, όσο και στην αποδοτικότητα της επιχείρησης.
Σύμφωνα με το δυναμικό μοντέλο εργασιακού στρες του Cooper (1988), πηγές εργασιακού στρες είναι οι ενδογενείς εργασιακοί παράγοντες, ο εργασιακός ρόλος, οι διαπροσωπικές σχέσεις στην επιχείρηση, η δομή και το εργασιακό κλίμα, η σύγκρουση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής και οι ευκαιρίες για εξέλιξη του εργαζ/νου στην επιχείρηση. Συμπτώματα του εργασιακού στρες στον εργαζόμενο είναι η υπέρταση, η δυσπεψία, οι ημικρανίες, η κατάθλιψη, το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, οι διαταραχές ύπνου. Για την επιχείρηση οι συνέπειες είναι ο υψηλός απουσιασμός, οι προβληματικές εργασιακές σχέσεις, τα εργατικά ατυχήματα και το ψυχρό κλίμα.
Μέτρα προστασίας για εργαζόμενους και εργοδότες:
Η εκτίμηση των κινδύνων για το άγχος περιλαμβάνει τις ίδιες βασικές αρχές και διαδικασίες που ισχύουν και για άλλους κινδύνους στον χώρο εργασίας: τον προσδιορισμό των κινδύνων, τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τη δράση που πρέπει να αναληφθεί, τη γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων της εκτίμησης και την επανεξέταση ανά κατάλληλα χρονικά διαστήματα. Η συμμετοχή των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους είναι θεμελιώδους σημασίας για την επιτυχία.
Στους παράγοντες που σχετίζονται με το άγχος περιλαμβάνονται οι εξής:

1. -O υπερβολικός φόρτος εργασίας ή η έκθεση σε φυσικούς κινδύνους.
2.  -O έλεγχος που έχουν οι εργαζόμενοι στον τρόπο εκτέλεσης της εργασίας τους.
3.  -Εάν οι εργαζόμενοι κατανοούν τον ρόλο τους.
4. -Οι διαπροσωπικές σχέσεις, περιλαμβανομένων ζητημάτων όπως η παρενόχληση και η βία.
5. -H στήριξη που παρέχεται από συναδέλφους και προϊσταμένους και η κατάρτιση που χρειάζονται οι εργαζόμενοι για την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
6. Η «διαχείριση του άγχους» τείνει να επικεντρώνεται περισσότερο στα άτομα και όχι στις επιχειρήσεις. Όμως, το κλειδί για την πρόληψη του εργασιακού άγχους και των ψυχοκοινωνικών κινδύνων βρίσκεται στην επιχείρηση και στη διαχείριση της εργασίας. Η πρόληψη των συνεπειών του εργασιακού άγχους είναι προτιμότερη από την αντιμετώπιση μετά την εμφάνισή τους.

Μερικά αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση του εργασιακού άγχους είναι τα εξής:
⦁    -η παροχή επαρκούς χρόνου στους εργαζομένους για την εκτέλεση των καθηκόντων τους
⦁    -η σαφής περιγραφή της εργασίας
⦁    -η ανταμοιβή της καλής επίδοσης των εργαζομένων
⦁    -η παροχή στους εργαζομένους της δυνατότητας να εκφράζουν παράπονα και η σοβαρή αντιμετώπισή τους
⦁    -η παροχή ελέγχου στους εργαζομένους επί της εργασίας τους
⦁    -η ελαχιστοποίηση των φυσικών κινδύνων
⦁    -η συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων που τους επηρεάζουν
⦁    -η ανταπόκριση του φόρτου εργασίας στις δυνατότητες και τους πόρους έκαστου εργαζομένου
⦁    -ο σχεδιασμός των καθηκόντων κατά τρόπο ώστε να παρέχει κίνητρα
⦁    -ο σαφής καθορισμός εργασιακών ρόλων και αρμοδιοτήτων
⦁    -η παροχή ευκαιριών για κοινωνική αλληλεπίδραση
⦁    -η αποφυγή αμφιβολιών σε θέματα εργασιακής ασφάλειας και επαγγελματικής σταδιοδρομίας.